- wyprysk
- krwawa biegunka
- wybroczyny skórne
- nawracająca zakażenia górnych dróg oddechowych, opryszczki zwykłej, ucha środkowego
- małopłytkowość
- ropne zakażenia skóry
U chorych na zespół Wiscotta – Aldricha występuje większy ryzyko zachorowania na białaczkę, chłoniaki oraz choroby autoimmunologiczne.
Leczenie często polega na podawaniu hormonów kory nadnerczy. Minimalizują one nasilenie krwawień oraz zmian skórnych, lecz niestety zwiększają ryzyko zakażeń. Chorym często podawane są antybiotyki, w krótkim czasie występują u nich ciężko odwracalne problemy odżywiania. Najlepszym rozwiązaniem jest przeszczep szpiku.
Rokowania są złe. Średni okres przeżycia to około 4 lata, z czego większość nie dożywa 10 roku życia.
Jeżeli w rodzinie występuje dziecko z zespołem Wiscotta – Aldricha, rodzice powinni udać się do poradni genetycznej w celu określenia płci dziecka w następnej ciąży. Jeżeli płód będzie płci męskiej, wówczas istnieje ryzyko pojawienia się choroby u dziecka.
Zobacz również objawy tej choroby: Objawy zespołu Wiscotta - Aldricha
Trombocytopenia
Zbyt mała liczba płytek krwi prowadzi do tak zwanej trombocytopenii, czyli inaczej małopłytkowości. Zdiagnozowane schorzenie może prowadzić między innymi do anemii. Poznaj najczęstsze przyczyny i objawy małopłytkowości. czytaj więcej
Chłoniaki
Jest to grupa nowotworów złośliwych wywodzących się z układu chłonnego. Do narządów limfatycznych (tworzących układ chłonny człowieka) zaliczamy śledzionę, tkankę limfatyczną jamy nosowej i gardłowej, tkankę limfatyczną przewodu pokarmowego, a przede wszystkim węzły chłonne. W tych miejscach najczęściej powstaje... czytaj więcej
Brak komentarzy