Łysienie androgenowe

Łysienie androgenowe to najczęściej spotykana choroba dotycząca wypadania włosów. Dolegliwość ta występuje w przypadku 95% osób i spędza sen z powiek zarówno kobietom, jak i mężczyznom.

Jakie są przyczyny łysienia?

Najprawdopodobniej pierwszą osobą,  która podjęła się badań nad zjawiskiem łysienia był żyjący w V wieku p.n.e. lekarz grecki, nazywany też „ojcem medycyny”. Hipokrates, bo o nim mowa zainteresował się tym problemem, ponieważ sam był łysy. Jego badania i obserwacje doprowadziły do jednego wniosku – eunuchowie, czyli wykastrowani mężczyźni nie łysieją.

Tezę tę potwierdził znany anatom żyjący 2,5 tys. lat później. James Hamilton w 1949 roku w sposób naukowy dowiódł, że hormony męskie – androgeny, są warunkiem inicjującym łysienie typu męskiego.

Obecnie lekarze podają, że łysienie androgenowe zarówno w przypadku mężczyzn jak i obiet spowodowane jest interakcją trzech czynników: androgenów, predyspozycji genetycznych i wieku pacjenta.

Bez predyspozycji genetycznych androgeny nie są bowiem przyczyną choroby, a ta sama dawka hormonów wywoła szybszą utratę włosów u 60-latka niż u młodego mężczyzny.

Hormon androgenowy dihydrotestosteron (DHT) działa bezpośrednio destrukcyjnie na mieszki włosowe. Początkowo dochodzi do ich miniaturyzacji, a następnie do degradacji. Z czasem hormon powoduje całkowity zanik mieszków.

Łysienie androgenowe nie musi być jednak spowodowane jedynie przez czynniki genetyczne. Inną przyczyną utraty włosów jest również niekorzystny wpływ na mieszki włosowe degeneratów zawartych w szamponach, związków chemicznych znajdujących się w lakierach, szkodliwe czynniki zawodowe, palenie tytoniu lub stres. Wszystkie te czynniki osłabiają mieszki włosowe, co często przyczynia się do szybszego rozwoju łysienia androgenowego.

Przebieg łysienia androgenowego

Łysienie androgenowe można podzielić na dwa typy: typ męski i typ kobiecy.

Poziom zaawansowania łysienia typu męskiego określana jest według VII-stopniowej skali Norwooda. Utrata włosów zazwyczaj rozpoczyna się od katów czołowych oraz szczytu głowy. Jest to typowy przebieg łysienia androgenowego.  

W przypadku kobiet wyróżnia się natomiast dwa rodzaje łysienia androgenowego: typ męski i typ kobiecy.

Typ męski u kobiet występuje bardzo rzadko, zaledwie u 10% kobiet borykających się z problemem wypadających włosów. Polega on na degradacji mieszków włosowych od czoła do szczytu głowy.

W odmianie typu łysienia męskiego u kobiet zwykle występują zaburzenia endokrynologiczne.

Typ kobiecy łysienia jest znacznie częściej spotykany, poziom jego zaawansowania określa natomiast  skala Ludwiga.

Polega on nie na całkowitej utracie włosów w jednym miejscu, a jedynie na ich stopniowym przerzedzaniu na całej głowie.

W przypadku wystąpienia tego typu łysienia poziomy androgenów są prawidłowe lub tylko nieznacznie podwyższone. Kobiety cierpiące na łysienie androgenowe powinny być objęte stałą opieką endokrynologa.

Metody leczenia łysienia androgenowe

Na łysienie androgenowe nie ma idealnego leku. Lekarze zalecają stosowanie rożnych preparatów, jednak jedynie kilka z nich ma udowodnioną skuteczność.

Substancja taka jak Finasteryd (Propecia) powoduje zablokowanie receptora w mieszku włosowym dla testosteronu.

Kuracja wymaga przyjmowania doustnie 1 mg leku na dobę. Pomaga ona przede wszystkim w przypadku łysienia szczytu głowy.    

Finasteryd  może być również stosowany przez kobiety (w niektórych przypadkach powinny one przyjmować nawet większą dawkę niż mężczyźni – od 2, do 5 mg dziennie). 

Lek ten jest jednak niezwykle niebezpieczny dla płodu, dlatego też przed rozpoczęciem kuracji konieczne jest wykluczenie ciąży. Natomiast w trakcie jej trwania powinno się stosować skuteczną antykoncepcję.

Inny lek - Minoxidil (Loxon 2% i 5%) stosuje się miejscowo. Powoduje on silne rozkurczenie naczyń krwionośnych i poprawienie ukrwienia mieszków włosowych.

Wpływa to na poprawę wzrostu włosów. Wadą tego preparatu jest to, że jego skuteczność spada wraz z długością stosowania.

Nie ma jednak żadnej gwarancji, że preparaty do stosowania zarówno miejscowo jak i doustnie przyniosą oczekiwane efekty. Póki co jedyna metodą dającą 100% pewność przywrócenia włosów jest ich przeszczep.