Zespół Tourette'a

Osoba chora nie może kontrolować swoich tików. Odczuwa niepohamowaną potrzebę wykonania określonej czynności, lub wydania określonego dźwięku. Czasem dochodzi do samookaleczenia, bądź uszkodzenia przedmiotów.

Zespół Tourette'a nie jest chorobą psychiczną. Osoby, które na niego cierpią nie mają zaburzeń psychicznych, są pod względem zdolności umysłowych całkowicie normalni. Wyjątkiem od tego jest depresja, czy nerwica, które jednak występują wtórnie – tzn. są spowodowane przez problemy, z którymi wiąże się zespół Tourette'a.


Co powoduje zespół Tourette'a?

Nie wiadomo, co jest przyczyną tego zaburzenia. Na pewno jest to choroba genetyczna, często występująca rodzinnie. Nie wiadomo jednak, które dokładnie geny są za nią odpowiedzialne, ani jakie dokładnie zmiany w organizmie powoduje. Z tego powodu leczenie jest niezwykle trudne.

Diagnoza

Zespół Tourette'a objawia się najczęściej u dzieci w wieku 2-15 lat. Objawia się tikami, wykrzywianiem twarzy i dziwnymi zachowaniami, a także wydawaniem z siebie niekontrolowanych dźwięków. Z tego powodu często początkowo jest odbierany jako niegrzeczne zachowanie. Dodatkowymi objawami są nadpobudliwość i nerwowość, co z kolei jest czasem diagnozowane jako ADHD. Jednak w przypadku zespołu Tourette'a zachowania utrzymują się ponad rok i stają się często coraz bardziej skomplikowane. Towarzyszą im obsesyjne myśli, związane z symetrią, liczeniem, oraz seksem i przemocą, oraz zachowania kompulsywne, związane z dotykaniem i sprawdzaniem, czy wszystko jest na swoim miejscu.

Najbardziej znanym objawem jest tzw. koprolalia, czyli konieczność przeklinania lub ubliżania innym. W rzeczywistości, występuje ona bardzo rzadko – jedynie w ok. 15% przypadków, i nigdy nie jest jedynym objawem.

Wpływ na życie

Wpływ choroby na życie może być różny. W łagodnej postaci jest prawie żaden. Wystarczy, że chory zrozumie i zaakceptuje swoje tiki i może funkcjonować normalnie.

W ciężkiej postaci życie może być znacznie utrudnione. Chory może niszczyć przedmioty wokół siebie, lub dokonywać samookaleczenia. Jednak nawet, jeżeli nie dokonuje zniszczeń, jego zachowania mogą być odbierane przez środowisko jako dziwne. Utrudnia to znalezienie pracy, utrzymywanie kontaktów towarzyskich, czy znalezienie partnera. Wynika to często z niezrozumienia faktu, że chory jest całkowicie sprawny psychicznie i umysłowo. Zatem trudności ze współżyciem z innymi ludźmi wynikają w dużej mierze ze środowiska, a nie z choroby.

Jednak osoby cierpiące na to schorzenie mogą prowadzić szczęśliwe i satysfakcjonujące życie uczuciowe, społeczne i zawodowe. Wymagana jest jednak akceptacja i pomoc ze strony osób bliskich.

Jakie są metody leczenia?

Niestety zespół Tourette'a jest chorobą nieuleczalną. Z drugiej strony, nie powoduje skrócenia zycia. Nie ma niezawodnych sposobów leczenia, każdy jest dostosowywany indywidualnie. Jednak nawet, jeżeli leczenie jest skuteczne, objawy ustepują tylko częściowo.

Są możliwe dwa rodzaje terapii zespołu Tourette'a:

• psychoterapia, zazwyczaj o charakterze behawioralnym. Ma ona na celu kontrolę tików, ich ukierunkowanie, lub zmianę na inne, społecznie bardziej akceptowalne zachowania. Nie prowadzi jednak do całkowitego ich wyeliminowania.
• farmakoterapię, która jest stosowana rzadziej, w cięższych przypadkach. Stosuje się zazwyczaj neuroleptyki i leki przeciwdepresyjne.

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy zespołu Tourette`a